Gözlemler İlham Verebilir

Yazar: Ahmet Canbaz

Öğretmenler olarak eğitim öğretim yılı içinde öğrencilere doğru bilgiler kazandırmak, yaşam becerileri edinmelerini sağlamak adına ders hazırlıkları yapıyor, öğrencilerin davranış değişikliklerini kalıcı şekilde edindikleri hususunda onlara ölçme değerlendirme yöntemleri uyguluyor ve ne yazık ki onları bu sonuçlara göre sınıflandırıyoruz. Müfredatı yetiştirme, sınav odaklı düşünme, öğrencilerin akademik başarısı, etkinlik ve aktiviteler gibi uğraşlar ve tüm bu uğraşlar sonunda istendik davranış bekleme kaygısıyla eğitim öğretim dönemi içinde yoğun bir koşuşturma içine giriyor, zaman zaman öğrencilerin diğer ilgi ve ihtiyaçlarını görmezden geldiğim ya da göremediğim endişesinin içimde çığ gibi büyüdüğü dönemler geçiriyorum.

Bütün bir yılın yorgunluğunu attığım, hobilerim ile uğraşmaya fırsat bulduğum, eğitim öğretim dönemine görece yoğunluğu daha az olan yaz tatilini, önümüzdeki dönemin hazırlıklarını yapmak adına bir fırsat olarak görüyorum. Farklı yerlere gidip başka insanlar tanıdıkça, etrafımda olan biteni gözlemledikçe, en önemlisi çocukları izledikçe birey için gerekli olan ihtiyaçları daha rahat tespit edebildiğimi düşünüyorum. Tabii ki tüm bunları yaparken yaşanılan coğrafyanın, sosyo-ekonomik yapının ve farklı kültürlerin çocukların ihtiyaçlarında farklılıklar yarattığı düşüncesinden yola çıkıp tüm çocukların ortak ihtiyaçlarını belirlemeye çalışıyorum.

Bu yaz, Denizli’nin Çal ilçesinde ilkokula giden bir çocuğun uzun süredir hayalini kurduğu bisiklete kavuşma mücadelesine şahit oldum. Evinin önündeki küçük bir alana çevrede bulunan inşaatlardan bulduğu kalaslar ve kesişmiş yağ tenekeleriyle yaptığı bahçe… İçinde ise babaannesinden aldığı tohumlar ile yetiştirdiği soğanlar. Sonrasında ilçe pazarında küçük bir bezin üzerinde o soğanları satıp biriktirdiği parayla hayalini kurduğu bisiklete ulaşma isteği o çocuğun yetenek, yaratıcılık ve inancını gösteriyordu. Böyle bir uygulama yapmayı nasıl planlandığını sorduğumda bana şu cevabı verdi:

“Bisikleti annem ve babamdan para almadan nasıl alabileceğimi düşündüm. Dedem ile sürekli bahçeye gidiyoruz. Bana bitkileri öğretiyor, ben de ona yardım ediyorum. Ürünleri beraber topluyor ve suluyoruz. Bir gün bana soğan yetiştirmenin kolay olduğunu söylemişti. Televizyonda ise soğanın çok pahalı olduğunu babam haberleri izlerken duymuştum. Soğan yetiştirmek kolay ve satarken pahalıysa bu bisikleti çok kolay alabileceğimi düşündüm. İnternetten bahçe nasıl yapılır diye baktım. Bana bu şekilde bir bahçe yapmak kolay geldi. Bahçeyi biraz daha geliştirip tanıdığım kişilere de soğan satmak istiyorum. Çünkü amcam ‘Para hep dosttan kazanılır’ diyor. Bu sene bisikleti alabilirsem seneye bilgisayar almak için daha çok ürün ekeceğim.”

Bakıldığında bu çocuğun yaptığı, günümüzde son derece popüler olan, neredeyse toplumun her kesiminin zengin olma, istediği mesleği yapma ve mutlu olma hayallerini süsleyen kelime “girişimcilik”. Girişimciliğin yanında tahtalarla yapmış olduğu alan da okullarda “maker” adı altında yaptığımız çalışmaların temelini oluşturuyor. Tüm bu etkinlikleri yaparken de atık malzeme kullanması ve ekonomik davranmasının övgüye değer olacağını düşünüp, içten içe böyle bireyleri yetişeceğini görmekten mutluluk duydum. Çünkü üreten bir toplumun her daim ayakta kalacağı ve refah içerisinde yaşayacağını biliyorum.

Tüm bu gözlemler ve konuşmalar sonucunda mimari çizim, video çekimi ve montajı, photoshop ve poster çalışmalarının yer aldığı kulüp çalışmasının içeriğini geliştirmenin faydalı olacağını düşündüm. Kulüp içeriğine girişimcilik konusunu dahil ettim. Aynı zamanda yapılan çalışmaları ahşap atölyesi çalışmaları ile desteklemenin doğru olacağını, öğrencilerin bu sayede özgür biçimde yaratıcılıklarını kullanabilecekleri öngörüsüne vardım.

Sonraki eğitim öğretim dönemlerinde ise uygun koşulları sağlayıp öğrencilerle organik tarım yapma hayali kurmaya başladım. Kendi ürettikleri yiyecekleri yemenin, başarmışlık hissi yaşamalarının ve kendilerine güvenmenin doyumsuz zevkini onlarla yaşayacağım günlerin hemen gelmesi dileğiyle…

Tek bir çocuğun kalbine dokunarak dünyayı değiştirebiliriz.