Pandemi Sürecinde Ruhu Beslemek

Yazar: Merve Şen

Ben çiçeği burnunda denilebilecek, umut dolu ve oldukça canlı bir İngilizce öğretmeniyim. Öğretmen olma amacım dünyayı daha iyiye doğru değiştirmek. Bu değişimi çocuklarla çalışarak, onlara rehber olarak, onların hayatlarına dokunarak gerçekleştirebileceğimi düşünüyorum. Bu mesleğe başlarken öğretme ve öğrenme sürecinin devamlı olacağını bilmek beni heyecanlandırıyordu, hala da heyecan veriyor.

Çünkü bir öğretmenin hiç bitmeyen döngüsü sadece öğretmek değil, aynı zamanda öğrenmektir.

Covid-19 salgını tüm dünyaya yayılmaya başladığında, eğitimciler olarak bizler de kendimizi hiç bilmediğimiz bir noktada bulduk. Bir aya kalmadan her şeyin eski düzeninde devam edeceğine dair nahif düşüncelerimiz çok geçmeden yerini yeni bir uyum sağlama sürecine bıraktı. Hepimiz yeni şeyler öğrendik, keşfettik, zorlandığımız noktalar bile artık şimdilerde normalleşti. Bu küresel salgın bize eğitim hakkındaki kalıplarımızı kırdırdı; okullarımız elimizden gitti, öğrencilerimiz ekranlardaki küçük kutucukların içerisindeki görüntülere dönüştü, yüz yüze ders işlememiz gereken yerlerde zorlandık, teknoloji bizleri zaman zaman yarı yolda bıraktı, öğretmenler olarak baskı altında da kaldık, haksız eleştiriler de aldık fakat bu sürecin üstesinden gelmeyi hep beraber öğrendik. Tüm dünyanın pes edişler ve yeniden başlayışlar arasında geçirdiği bu dönemin etkileri elbette her bireye farklı tecrübeler edindirmiştir. Ben ise bu yazıda nasıl kendime motivasyon kaynakları bulduğumu, ruhumu nasıl beslediğimi anlatacağım.

Eğitimin üç temel öğesi vardır: öğrenme, öğrenci ve öğretmen. Bir öğretmen olarak sürekli öğrenme halinin de benim bir parçam olduğunu düşünüyorum. İçinde bulunduğumuz bu pandemi süreci benim açımdan oldukça verimli geçti diyebilirim. Bu dönemde ben elimde olmayan sebeplerle üç okul ve üç kademe değiştirdim, çok fazla öğrenci tanıdım ve ne mutlu ki hayatlarına dokunmayı başarabildim. Bu farklılık ve çeşitlilik benim de öğrencilerimden çok fazla şey öğrenmemi sağladı ve bana farkındalık kazandırdı.

Öğrenmek istediğim, merak ettiğim konuları öğrenme fırsatı yakaladığım, kendimde yeni yeni uyanan merakları fark ettiğim, aslında neleri yapabileceğimi gördüğüm bir dönüşüm ve gelişim yaşıyorum. Bu dönüşüm ve gelişim hali de ruhuma çok çok iyi geliyor.

Hem yeni şeyler öğrendiğim, hem kendimi geliştirdiğim, hem de farkındalık kazandığım etkinlikleri Öğretmen Ağı’nda buldum diyebilirim. Merak edip katıldığım ilk etkinlik Braille Alfabesi ile Bulmaca olmuştu, sonrasında Düşünceyi Görünür Kılmak Atölyesi, Müze Eğitimi, DOYA ile Disiplinlerarası Oyun gibi pek çok etkinliğe katıldım ve katıldıkça bana bu etkinliklerin kendimi iyi hissettirdiğini, pandeminin bunaltıcılığını unuttuğumu, öğrendiğimi, eğlendiğimi ve sosyalleştiğimi gördüm. Eğitimlerdeki güzel enerji, kapsayıcı olması, hak temelli yaklaşımı, üstüne bir de eğlenceli oluşu bana “Ben burada olmalıyım!” dedirtmişti. Covid hastalığı ile mücadele ederken bile bir taraftan hangi etkinlikler varmış diye Öğretmen Ağı’nı takip ediyordum. En sonunda da Değişim Elçisi olma fırsatını yakaladım ve ortak dertlerimin ve amaçlarımın olduğu insanlarla paylaşım ve üretme halinde olduğum için inanılmaz mutlu hissediyorum.

Öğrenmeyi ruhumun gıdası olarak tanımlıyorum, bu tanımda Öğretmen Ağı ise türlü türlü yemeklerin çıktığı, herkesin kendisi için bir şey bulabileceği kocaman bir mutfak oluyor. Manevi olarak da oldukça zor olan, insanları pes etmeye götüren, umutsuzluğa düşüren, isyan ettiren pandemiye karşı olan mücadelemde bana umut veren, alan sağlayan, öğrenme ve öğretme fırsatı veren, kendimi iyi hissettiren Öğretmen Ağı ne güzel olmuş da hayatıma girmiş diyorum. Yazımı okuyan arkadaşlarım; yalnız olmadığınızı, derdinizin ortak olduğu insanları bulabileceğinizi ve bu dünyadaki değişimi gerçekleştirebileceğinizi unutmayın. Dilerim öğrenme ve öğretme döngümüz hepimize iyi gelir, ve birlikte çok güzel bir gelecek kurarız!